“Poezja mego patrzenia na cywilizacje”.

W tym krótkim i jednocześnie tak bardzo wymownym zdaniu, odnajdziemy klucz do zrozumienia sztuki Marioli. Ta polska malarka, która pewnego dnia zdecydowała się osiąść w Portugalii, “miejscu gdzie spotykają się kultury luzo-brazylijska i luzo-arabska”, wyraża otwarcie swoje zainteresowanie i znajomość kultury Indian oraz dążenie ku temu by sztuka przedstawiała symbole oraz ikony zaczerpnięte z ich mitologii. W tym subtelnie emanującym kobiecą wrażliwością malarstwie, natykamy się, na przykład, na liczne nawiązania do mitu/archetypu “Wielkiej Matki”, obecnego w tak wielu społeczeństwach pierwotnych, a jednocześnie stanowiącego odwieczną podstawę ogólnoludzkich wierzeń.

(Mariola/Artystka) Ukończyła studia architektoniczne w Polsce, następnie studiowała malarstwo we Włoszech. Naukę tą pogłębiła dalszym kształceniem w kierunku etnografii i mitologii. Zachwyt dla rdzennych kultur zawiódł ją aż do Maroka oraz Brazylii, a uwiecznieniem tych podróży były spotkania z plemionami Pi-Kiriri i Fulni-Ôs. Zgłębia ona również inne formy ekspresji artystycznej, takie jak rysunek na kaflach (azuleijos) czy rzeźba w marmurze.

Każda istota ludzka, którą charakteryzuje wrażliwość, niezależnie od tego skąd się wywodzi, będzie potrafiła współuczestniczyć w odczuwaniu emocji i doznań artystycznych niezależnie od tego w jakim zakątku świata się znajduje.

Margarida Pinto Correia (Fundacja Gil) 2008

”Ludzie i korzenie” ekspozycja dedykowana Fundacji Gil

“...Za siłę kolorów. Za wszechświat światła, za chęć stworzenia tego Świata, ponieważ ta praca- to dzieło otwiera nasze okna...”

Alicja Tylmann  magazyn “Szpak”  Szczecin, Polska 2008

“...Jej malarstwo to kombinacja współczesnej estetyki oraz tradycyjnej sztuki figuratywnej, inspirowanych ikonami charakterystycznymi dla dzieł pierwotnych/dzieł sztuki pierwotnej. Efektem jest silna ekspresja (prac), która to wywodzi się z prostoty form oraz nasycenia kolorów...”

Júlio Quaresma/Magazyn "Caras"/26 października 2002, Portugalia

Mariola w oczywistym poszukiwaniu znaczeń i pradawnych ikon, wyznacza przestrzeń wszechświata przy pomocy znaków i genealogii, które to przenoszą nas do czasów myśliwskich kultur Górnego Paleolitu i do dziecięcej grafiki.

Jako entuzjastka pierwotnych kultur, poczynając od ich przejawów z okresu prehistorii, aż po dzieła ludów rdzennych, artystka w swych dziełach wędruje przez ulotny alfabet symboliki owych starodawnych kultur.

Rodriguez Vaz/Correio da Manhã/13.02.2000, Portugalia

“(...) po raz kolejny objawia się w swym malarstwie, tak łagodnym i delikatnym, a w którym równocześnie dostrzec można moc kultury jej rodzimego kraju, starając się odkryć to co w prostocie wyjątkowe oraz piękno przedmiotów najpowszedniejszych, ale przez to, że stanowią one część codzienności, zasługujących w równej mierze na to by być wielbionymi. Mamy do czynienia z malarstwem, które w kolorach poszukuje pretekstu do tworzenia, które, nawiązując zawsze do wolności formalnej ekspresji, odczuwane jest jako coraz bardziej pociągające (...)”